Podróże przez wieki i kraje

Skojarzenie z hasłem "Miśnia" jest zwykle jedno- miśnieńska porcelana. W naszym dzisiejszym wpisie chcemy pokazać zupełnie inne oblicze tego miasta, które zaskoczyło nas imponującym średniowiecznym zamkiem, równie imponującym kościołem katedralnym i uroczą starówką. 

Po powrocie z Pulverkrugu - Rosiejowa - Prochowca dręczyło nas poczucie niedosytu i żal, że nie zwiedziliśmy wszystkich miejsc, które wiążą się z tą nieistniejącą już fabryką. Zatem w kolejną sobotę, korzystając z całkiem przyzwoitej pogody jak na grudzień, zapakowaliśmy się do "Srebrnej Strzały" i wróciliśmy do Pulverkrugu.

I znowu wracamy w klimaty pałacowe. I niestety znowu spotkane podczas tej wyprawy obiekty znaleźliśmy w rożnym stadium degradacji. Ale przecież te mury, choć w ruinie, nadal są świadectwem historii, która się z nimi wiąże. A na koniec, by odejść od tych trochę przygnębiających widoków, podzielimy się jeszcze pewną ciekawostką z naszej najbliższej okolicy.

Tym razem po dłuższej przerwie chcieliśmy wam przedstawić kilka zabytków, które całkiem przypadkiem stanęły na naszej drodze. Zazwyczaj zbieramy informacje, na ich podstawie planujemy jakąś trasę i odwiedzamy miejscowości według przygotowanego planu. Ale czasem jakieś miejsce wyskoczy nam tak ad hoc. Bo akurat okazało się, że było po drodze, albo dowiedzieliśmy się o nim przypadkiem będąc w podróży. I choć te obiekty nie były naszym celem, to wcale a wcale im to nie umniejsza. Czasem wręcz przeciwnie. (Bo przecież wszyscy lubią te przyjemne zaskoczenia, które czasem nas spotykają w życiu- to coś jak znalezienie dychy w kieszeni swoich starych spodni nieużywanych od lat...) No dobrze, ale wracamy do lubuskich zabytków....

Co powiecie na wizytę na południu Europy, w jednej z najrzadziej odwiedzanych stolic naszego kontynentu? Wciśnięta między morze a góry, pełna kontrastów, hałaśliwa i kolorowa Tirana rozpocznie dzisiaj naszą kilkuetapową wycieczkę po Albanii.

Po krótkiej przerwie wracamy do niemieckiego Wolnego Kraju Związkowego Saksonii i zajmujemy się tym, co lubimy najbardziej- zwiedzamy kolejny pałac. I to nie byle jaki, bo królewski!

Lato w pełni! W związku z tym w dzisiejszym wpisie powracamy na pełną słońca Maltę. Pamiętacie, jak ostatnim razem pływaliśmy statkiem? ( TUTAJ ) Dziś dla odmiany jeździć będziemy autobusem, który obwiezie nas po najciekawszych zakątkach południowej części wyspy, które okażą się całkowicie inne niż to, co zobaczyliśmy do tej pory. 

Wracamy do naszej podróży przez Dolny Śląsk, którą rozpoczęliśmy od klasztora w Lubiążu ( TUTAJ ) i całego szeregu pałacyków ( TUTAJ ). Dzisiaj znowu pałaców nie zabraknie, bo przecież to właśnie Dolny Śląsk nazywany bywa "polską Doliną Loary".

W dzisiejszym odcinku zaglądamy za naszą zachodnią granicę, do samozwańczej "Florencji północy", miasta pełnego barokowych zabytków.... które tak naprawdę nie są zabytkami w ścisłym znaczeniu tego słowa. Do miasta, które karmi nas iluzją. Oto przed nami położona raptem 120 km od polskiej granicy stolica Wolnego Kraju Związkowego Saksonii, Drezno (niem. Dresden) .

Skoro już zawitaliśmy na Dolny Śląsk, by dogłębnie pozwiedzać pocysterski klasztor w Lubiążu (więcej TUTAJ ), to szkoda stracić okazję i nie odwiedzić przy okazji paru pałaców i zamków. Jak to w tym regionie, aż roi się od nich, zatem nie musieliśmy daleko szukać. 

Po zeszłorocznym zwiedzaniu klasztoru w Lubiążu czuliśmy jakiś taki niedosyt ( relacja z poprzedniej wizyty ). Niby zobaczyliśmy wiele wspaniałego, ale tak olbrzymi obiekt, a tu raptem kilka sal i godzina zwiedzania. No nic. Obiecaliśmy sobie, że jeśli będzie jakaś okazja, by zobaczyć coś więcej, to na pewno się do Lubiąża wybierzemy raz jeszcze.  Taką okazją jest niewątpliwie cyklicznie organizowane przez fundację Lubiąż wydarzenie noszące bardzo obiecującą nazwę: "Poznaj Lubiąża tajemnice, od strychu po piwnice". Nie mogliśmy jej przepuścić! Zapakowaliśmy się do "Patiego" i wyruszaliśmy raz jeszcze na dolny Śląsk, by tym razem pomyszkować po lubiąskim klasztorze od piwnic aż po strych.  

Zapraszamy na relację z ostatniego etapu naszej kolejnej wycieczki po ziemi Lubuskiej tropem starych kościołów, zamków pałaców i innych ciekawych miejsc.

Dzisiejsza część opowieści o Włoszech na pewno zachwyci miłośników średniowiecza. Zajrzymy bowiem do dwóch miejsc jakby żywcem wyjętych z tamtego okresu- położonych w regionie Umbria miasteczek Gubbio i Asyż. Co ciekawe, są one powiązane nie tylko okresem historycznym, ale także postacią jednego z najbardziej znanych katolickich świętych- św. Franciszka.

Kontynuujemy naszą wyprawę po województwie Lubuskim. Minęliśmy już wieś Podła Góra (ciekawe swoją drogą, jaka jest geneza tej nazwy), kiedy w przydrożnym lesie mignęły nam znajome kształty starych nagrobków. Nie pozostało nic innego, niż zarządzić nieplanowany postój, by bliżej przyjrzeć się tym niemym świadectwom minionych czasów. 

Piękna, słoneczna niedziela. Idealny dzień, by znowu wyruszyć szlakiem w poszukiwaniu kolejnych dworków, pałaców, zamków i wiekowych kościołów. Zastanawiamy się, kiedy skończą nam się w Lubuskiem zabytki do odwiedzenia, ale jak do tej pory wciąż ujawniają się nowe cele które "koniecznie musimy zobaczyć" . Być może nie ma przesady w tym, że Lubuskie (choć tego nie widać na pierwszy rzut oka) jest bardziej "upałacowione" aniżeli słynny Dolny Śląsk. Tym razem ruszamy z Cybinki w stronę Świebodzina a potem odbijamy na Zieloną Górę. A zaczynamy od dworku mieszącego się w miejscowości...

Podróż do Włoch kojarzy się ze słońcem, morzem i antykiem. W przypadku naszej wyprawy do Mediolanu początkowo żaden z tych trzech punktów nie został spełniony: morza tam ani na lekarstwo, antyku też brak, a w dodatku miasto przywitało nas ulewnym deszczem. Na szczęście przynajmniej ten ostatni element szybko uległ poprawie i mogliśmy na spokojnie obejrzeć kilka ciekawych zakątków tego miasta. Tak pocztówkowo prezentuje się Katedra w Mediolanie na tle intensywnie błękitnego nieba.....

Tym razem trasa naszej wycieczki wiodła z wsi Radachów z jego zrujnowanym pałacem i urokliwym kościółkiem, przez starościńskie przedwojenne cmentarze do grodu Rzepin o średniowiecznym rodowodzie.   

Włochy to oczywisty cel wypraw dla wszystkich zafascynowanych materialnymi śladami różnych epok historycznych i architektonicznych. Nie dosyć, że ciekawych miejsc jest tam zatrzęsienie, to w dodatku bardzo często w jednej miejscowości, zupełnie się nie wysilając, przeskoczyć można kilka stuleci i na przykład ze starożytności trafić w sam środek rozbuchanego baroku. Taka właśnie sytuacja przytrafiła się nam w położonym niecałe 30 km od Rzymu miasteczku Tivoli, o którym dzisiaj chcemy opowiedzieć.

Czasem to, co już nie istnieje, bardziej wpływa na wyobraźnię aniżeli to, czego nadal można fizycznie dotknąć. Dziś chcielibyśmy was zabrać do wsi, która choć nadal istnieje na wielu mapach, to fizycznie została starta z powierzchni ziemi już dawno temu. Odwiedziliśmy jedną taką już nieistniejąca wieś w czasie naszych wędrówek - Grodno,  (Lubuskie - część 6)  ale Szydłów, o którym będzie mowa dzisiaj, jest wyjątkowy ze względu na swoją historię. Zatem jedziemy do Szydłowa zobaczyć co z niego zostało i poznać jego dzieje.

Wracamy dzisiaj na Maltę, aby zakosztować tego, co na wyspie wydaje się oczywistością- popływać wreszcie statkiem! Jak się okazuje, pozwala to w zupełnie inny sposób odkryć urok przybrzeżnych zabudowań, a przy okazji daje możliwość posmakowania cieni i blasków życia na falach.

I znowu wracamy na Śląsk. Tyle że tym razem nie na Dolny Śląsk, o którym już sporo napisaliśmy, a na równie ciekawy Śląsk Opolski. Otóż jest tam pewien zamek, o którym koniecznie musimy napisać. Wiele razy obiecywaliśmy sobie że pojedziemy go zobaczyć, ale jakoś nigdy nie był nam jakoś po drodze. Jednak planując podróż na Maltę odkryliśmy, że ów zamek jest raptem 120 km od lotniska Katowice - Pyrzowice, z którego mieliśmy startować do Valletty, zatem nie mogliśmy sobie darować takiej okazji. I w ten sposób w końcu zobaczyliśmy zamek w Mosznie, o którym to będzie mowa w tym naszym wpisie.

Ten wpis na naszym blogu chcielibyśmy w całości poświęcić wyjątkowemu miastu, jakim jest Ośno Lubuskie. Wyjątkowemu- bo nadal czuć jeszcze w nim ducha średniowiecznej historii. I na pewno tego ducha byłoby zdecydowanie więcej, gdyby nie to, że miasto zostało zniszczone w 70 % w czasie ostatniej wojny. Żeby to zrozumieć, wystarczy spojrzeć na puste kwartały przed kościołem i ratuszem, na których kiedyś znajdowały się ciągi starych kamienic. Ale mimo tych zniszczeń nadal jest w Ośnie sporo do zobaczenia, zatem zapraszamy na wycieczkę ulicami tego miasta przepełnionego historycznym klimatem. 

Tym razem zmierzamy w stronę Ośna Lubuskiego, startując ze wsi Boczów, w której to ostatnio skończyliśmy nasze zwiedzanie. Po drodze w każdej praktycznie mijanej wsi znaleźliśmy coś ciekawego do obejrzenia. Pałac, dwór czy stary cmentarz- i to jest fajne, bo świadczy o potencjale turystycznym naszego regionu. Tylko, że humor i przyjemność ze zwiedzania trochę psuł nam fakt, że zdecydowana większość z oglądanych dworków te lepsze czasy miała już za sobą.

Wybierając się na wyprawy w dalekie kraje, często pomijamy to, co mamy w zasięgu ręki, a co często stanowi obiekt westchnień turystów z całego świata. Skoro coś jest blisko, to przecież "zawsze możemy tam pojechać"... tylko, że to "zawsze" jakoś tak nigdy nie nadchodzi.... Dlatego dzisiaj opowiadamy o miejscu, które leży raptem niecałe 150 kilometrów od naszego domu, a które tak naprawdę odkryliśmy dopiero dwa lata temu. Zapraszamy do Poczdamu, gdzie kryje się wpisane na listę UNESCO założenie parkowo-pałacowe o pięknej nazwie Sanssouci.

Kolejna sobota, pogoda sprzyja, zatem wsiadamy do Patiego (czyli naszego dzielnego wozidła) i znowu jedziemy zobaczyć to, co jeszcze zobaczyć można. Tym razem naszym celem był pałac we wsi Garbicz, ale po drodze zawadziliśmy o Maczków, nieistniejącą już wieś Grodno oraz Boczów.  Zatem zaczynamy od wsi...

Choć styczeń, to pogoda prawie wiosenna, widać już nawet klucze wracającego do polski ptactwa. Grzechem byłoby zatem siedzieć na tyłku w domu, czas więc na kolejną wycieczkę krajoznawczą. Nie pojechaliśmy daleko, raptem parę wsi od domu, ale to wystarczyło, by zebrać materiał na dzisiejszy wpis. Zapraszamy na kolejną podróż po naszej małej ojczyźnie!

Kiedy w listopadzie byliśmy w Drzeniowie, aby zobaczyć ruiny mauzoleum ( Lubuskie część 2 ), skrywała je przed naszymi oczami jeszcze bujna leśna roślinność. Obiecaliśmy sobie wówczas, że kiedy już opadną liście, to powrócimy w to miejsce, by raz jeszcze sfotografować te stare mury. Jest styczeń, ładna pogoda, słońce świeci, zatem czas spełnić daną sobie obietnicę i raz jeszcze pojechać do Drzeniowa. Przy okazji znajdziemy też inne skarby...